Wartość wyrażana w %. Jej definicja jest dosyć trudna do zrozumienia, bo to ilość pary wodnej w określonej objętości powietrza w stosunku do maksymalnej ilości pary wodnej w tej samej objętości powietrza.
Poniżej znajduje się schematyczny rysunek przedstawiający w prostszy sposób, czym wilgotność względna w ogóle jest.
Widzimy dwa zbiorniki o takiej samej objętości. Zbiornik A wypełniony jest parą wodną tylko częściowo, natomiast zbiornik B – maksymalnie. Wilgotnością względną nazywamy stosunek ilości pary wodnej zbiornika A do ilości pary wodnej zbiornika B pomnożoną przez 100%.
Wilgotność względną ustalamy dzięki przyrządom cyfrowym lub przy pomocy narzędzi analogowych:
- termohigrometr wskazówkowy – wbudowane magnesy pozwalają na “przyłączenie” urządzenia do konstrukcji i ciągłą obserwację warunków,
- higrometr Bacharacha (nazwa pochodzi od nazwy wynalazcy) – należy nasączyć sznurek, ruchomą częścią obracać tak długo, aż parametry ustalą się,
- możemy również odczytać wyniki przy pomocy diagramu Moliera.
Drogą dygresji warto dodać, że w pierwszych domowych higrometrach wykorzystywano włosie końskie, ze względu na dużą higroskopijność. W nowoczesnych higrometrach stosuje się włókna syntetyczne lub bawełniane. Zasada działania higrometru Bacharach opiera się na dwóch termometrach “mokrym” i “suchym”, które mają zbiornik z alkoholem. Dodatkowo termometr mokry obłożony jest łatwo chłonącym wilgoć materiałem. Wykorzystywane jest zjawisko hamowania parowania przez sznurek mokry, a przyspieszania go przez powietrze suche. PROŚCIEJ: w okolicy mokrego sznurka (z racji dużej wilgotności) powietrze jest przesycone wilgocią i osiąga stan równowagi (nie paruje), a w okolicy suchego (niższa wilgotność), więcej miejsca na wilgotność w przestrzeni, stąd proces zachodzi szybciej.
Zbyt wysoki poziom wilgotności względnej w trakcie malowania może skutkować ponowną korozją, spowodować złe rozprowadzanie się farby oraz słabą przyczepność pomiędzy warstwami.