Termin korozja pochodzi od łacińskiego słowa corrosio, czyli zżerane. Jest to niszczenie materiałów w wyniku odziaływania środowiska. Pojęcie korozji przede wszystkim kojarzy się z metalami i ich stopami, ale dotyczy wszystkich materiałów.
Proces korozji jest skomplikowany i może zachodzić w wyniku reakcji chemicznej lub elektrochemicznej. W otaczającym nas świecie, najczęściej przyczyną korozji jest mechanizmem elektrochemiczny. Korozja chemiczna dotyczy specyficznych środowisk, często w przemyśle chemicznym. Jeżeli dany materiał niszczeje w wyniku działania zjawisk fizycznych, jest zużywany, to bardziej poprawnie jest określenie erozja.
Nieużytkowane szyny rdzewieją. Brak zgniotu, nacisku pociągu na formujące się tlenki żelaza sprawia, że tory nie błyszczą. 
Niszczenie ceglanego muru w wyniku ekspozycji na czynniki atmosferyczne i interakcję z florą (mech trzyma wodę).
Skutki działania korozji/erozji są wszechobecne, wystarczy rozejrzeć się dookoła. Wynikiem oddziaływania środowiska jest rdzewiejąca huśtawka, czy płot z siatki, ale również pękające, butwiejące drewno, pękający słup betonowy czy osuwające się urwisko.
Rdzewienie, to popularne sformułowanie oznaczające korozję materiałów żelaznych. W wyniku działania środowiska, wytracają się różnokolorowe osady (od żółtego, po czerwienie i brązy). Pozostałe metale i ich stopy również korodują, ale w wyniku ich działania otrzymujemy osady w innych kolorach.
Białe osady cynku na barierce. 
Patyna (zielone sole miedzi) na powierzchni monety.
Proces korozji nie zawsze jest negatywnym zjawiskiem. Ciekawym pozytywnym efektem działania środowiska na materiały jest pasywacja. Tworzące się produkty korozji na powierzchni danego materiału chronią przed dalszą degradacją. Warstewki pasywne spełniają swoja rolę jeśli dobrze przylegają i są mało porowate. Zajście procesu pasywacja zależy od czynników otaczających dany materiał. Naturalna pasywacja dotyczy aluminium, chromu czy miedzi, w wyniku obecności tlenu w powietrzu samorzutnie powstają chroniące tlenki. Pasywacja sztuczna, wymuszona to np. ekspozycja żelaza w stężonym kwasie kwasie azotowym.
Kolejnym przykładem na wykorzystanie korozji jako celowego zabiegu, to produkcja układów scalonych. Stosowanie wytrawiania w elektronice, to składowa skomplikowanych etapów produkcji powszechnie stosowanych urządzeń.
Szybkość zachodzenia korozji, podatność na reakcje ze środowiskiem jest związana z umiejscowieniem danego metalu w szeregu elektrochemicznym. Im materiał mniej szlachetny tym chętniej oddziałuje. Należy pamiętać, że każdemu materiałowi można stworzyć warunki do roztwarzania. Przykładowo szlachetne złoto, które w warunkach atmosferycznych jest niereaktywne, to po umieszczeniu go w kąpieli wody królewskiej, ulegnie roztworzeniu. Podobnie stal trudnordzewiejąca zachowa się w wyniku ekspozycji na chlorki (np. woda morska i aerozole). Stąd też, moda na gotowanie bez soli, nie do końca jest podyktowana względami zdrowotnymi (drogie garnki ze stali nierdzewnej niszczeją we wspomnianych chlorkach).
Korozja, to szerokie pojęcie sięgające wielu gałęzi przemysłu. Mając elementarna wiedzę, można zrozumieć gdzie stosować jakie materiały. Kryterium ceny nie zawsze jest najważniejsze przy doborze materiału na projektowaną konstrukcję, środowisko pracy oraz planowane połączenia między elementami, to podstawa powodzenia.