Jedna z najczęściej występujących wad powłok. Mechanizm powstawania jest różny, najczęściej, gdy powietrze lub rozcieńczalnik w stanie gazowym dyfunduje przez powłokę, która już zaczęła się utwardzać. Wada objawia się wieloma otworami o małej i bardzo małej średnicy. Wada ta, jest o tyle groźna, o ile przez te otwory dostawać się może woda i tlen do podłoża, co powoduje że podłoże narażone jest na powstawanie ognisk korozji.
Wada może być spowodowana:
- zbyt dużą grubością powłoki,
- zbyt małą atomizacją farby,
- zbyt gorąca powierzchnią, co powoduje intensywne odparowanie rozcieńczalników,
- kraterami w poprzednich warstwach lub w podłożu (np. po metalizacji),
- rozcieńczalnikiem, który uwięziony w powłoce migruje do jej powierzchni.
Sposób naprawy zależy od ilości i wielkości perforacji oraz tego, czy sięgają one głęboko czy są tylko na powierzchni:
- szlifowanie (usunięcie) i uzupełnienie tą samą powłoką,
- obróbka strumieniowo-ścierna i powtórna aplikacja warstwy.
Ostatnimi czasy wada ta jest często obserwowana i zgłaszana przez aplikatorów, niezależnie od producenta farb. Na podstawie obserwacji własnych, sądzimy że wada ta może być konsekwencją m.in. zmian/modyfikacji receptury farb. Zmiany komponentów (a nawet bardziej: ich dostawców) nie zawsze wychodzą na korzyść producentom farb..
Na podstawie doświadczenia zauważono, iż w przypadku nagminnego występowania wady, w rejonach wyprawianych zaleca się nakładanie pełnej warstwy dopiero po osiągnięciu pyłosuchości.
