Ocena wizualna powłoki, to podstawowe, a zarazem niezbędne kryterium akceptacji powłoki przy odbiorach jakościowych prac antykorozyjnych. Wzrokowe oględziny przeprowadza się przy ocenie pokryć malarskich, jak i metalowych. Badanie wizualne jest prowadzone by mieć pewność, że powłoka jest ciągła, bez wad i wtrąceń.
Oględziny powłoki są bardzo ważną częścią pracy inspektora i malarza. Osoba oglądająca powłokę musi być wyposażona w latarkę o odpowiednich parametrach, lusterko inspekcyjne i ewentualnie w lupkę, aby móc przyjrzeć się wadom na powłoce. Dodatkowo, dobrze jest posiadać aparat fotograficzny celem sporządzenia dokumentacji fotograficznej.
Należy obejrzeć dokładnie każdą warstwę systemu malarskiego, szczególnie na krawędziach i w miejscach trudno dostępnych. Lupka powinna być z miarą, aby móc ocenić realną wielkość ewentualnych wad na fotografiach. Światło stosowane do inspekcji powinno być w granicach 200-350 lumenów, w miarę ciepłe 2600-3200 K. Należy pamiętać, że dobór latarki jest sprawą indywidualną i może wybiegać poza wspomniane powyżej granice. Samo światło to nie wszystko, należy oświetlać powierzchnię pod różnymi kątami, aby móc zauważyć wady powłok. Zdjęcia poniżej przedstawiają sedno sprawy.
Fotografie przedstawiają tą samą powierzchnię. Na pierwszej fotografii światło pada na wprost (czyli od patrzącego na powierzchnię), natomiast na drugim zdjęciu, ten sam obszar jest oświetlony pod kątem, co w efekcie pozwala dostrzec wtrącenia.
Przykładowe wykorzystanie narzędzi inspekcyjnych w czasie oceny wizualnej powłoki obrazują zdjęcia poniżej.
Przy ocenie jakościowej powłoki należy uwzględnić ilość i rodzaj zlokalizowanych wad. Ważna jest świadomość, iż niektóre z niedoskonałości pokrycia, to wady w mniejszym stopniu wpływające na trwałość i skuteczność systemu powłokowego. Na końcową decyzję akceptującą pokrycie, wpływać powinny jeszcze inne wyniki badań, jakie są wymagane przez zleceniodawcę, tj. pomiar grubości, ocena przyczepności czy połysku.
Uwaga! Do oceny powłok eksploatowanych służy cykl norm ISO 4628. We wszystkich arkuszach dokumentu ocenia się intensywność i ilość uszkodzeń, w skali od 0 do 5, gdzie 5 oznacza najwyższy stopień występowania zmian w powłoce np. spęcherzenia, złuszczenia czy stopnia skorodowania. Wymienione dokumenty nie mają zastosowania do nowych konstrukcji ze względu na krótki czas pomiędzy zakończeniem malowania, a inspekcją jakościową. Często arkusze tej normy są przywoływane w dokumencie, ale jako określenie wymogu, co do trwałości aplikowanego systemu antykorozyjnego.
